Σωματικότητα

Πριν από δύο ημέρες, την Παρασκευή, μου τηλεφώνησε μια εικοσάχρονη γυναίκα την οποία γνώριζα από τότε που γεννήθηκε, αλλά την έβλεπα σπάνια μετά την ηλικία των δέκα ετών. Είχε διάρροια, τρεις εκκενώσεις μέχρι στιγμής και ήθελε φαρμακευτική αγωγή. Της πρότεινα ένα προβιοτικό. Μετά από δύο ώρες, μου τηλεφώνησε ξανά. Ο φαρμακοποιός της είχε πει πώς να το πάρει. Ήθελε να μάθει αν αυτό ήταν σωστό. Είπα ναι.

Σήμερα, Κυριακή απόγευμα, μου τηλεφωνεί ξανά:

“Έχω ακόμα διάρροια!”

“Πόσες κενώσεις είχες σήμερα;”

“Μια”

“Και χθες;”

“Καμία”

Είναι προφανές ότι εδώ δεν μπορούμε να μιλάμε για διάρροια. Αναρωτιέμαι πώς μπορεί να αισθάνεται μια τέτοια νεαρή γυναίκα όταν τηλεφωνεί σε έναν γιατρό το απόγευμα της Κυριακής επειδή έχει αραιά κόπρανα. Τι εμπιστοσύνη έχει στο σώμα της, στις λειτουργίες της; Πώς είναι σε θέση να αντιμετωπίσει άλλες καταστάσεις στη ζωή της όταν νιώθει τόσο ανασφαλής;

Σκέψεις:

Η παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης στη λειτουργία του σώματός μας είναι ευρέως διαδεδομένη. Οι γονείς αμφιβάλλουν ότι ένας πυρετός ή ένας βήχας μπορεί να περάσει μόνος του ή ότι χρειαζόμαστε βιταμίνες για να επιβιώσουμε. Οι νέοι άνδρες παίρνουν πρωτεΐνες και αναβολικά στεροειδή μέχρι να αρρωστήσουν επειδή νομίζουν ότι είναι ο μόνος τρόπος για να χτίσουν μυς. Οι θλιμμένοι άνθρωποι παίρνουν φάρμακα, παρόλο που δεν βοηθούν σχεδόν καθόλου, και συχνά προκαλούν εθισμό. Ο κατάλογος με όλες αυτές τις καταστάσεις θα μπορούσε να είναι ατελείωτος. Κάθε εμπιστοσύνη στη σωματικότητα φαίνεται να έχει χαθεί. Το υγιές συναίσθημα και η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας έχει δώσει τη θέση του στην ανασφάλεια και τον φόβο, τον φόβο του σώματος, τον φόβο των συναισθημάτων.

Όλα αυτά δεν ίσχυαν στο παρελθόν. Πρόκειται για μια πιο πρόσφατη εξέλιξη. Θα μπορούσε να είναι η συνέπεια της ιατρικοποίησης της ζωής μας. Οι ανεκπλήρωτες απαιτήσεις από την ίδια τη λειτουργία του ατόμου συνδυάζονται με την πεποίθηση ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω φαρμάκων ή άλλων εξωτερικών μέσων.

Η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στο ίδιο το σώμα και την ύπαρξή μας φαίνεται να είναι ένα από τις πιο επείγουσες προκλήσεις της εποχής μας.